مَـــردُمک

پنجشنبه ها روز دیدار است و وعده دیدار 

دلم برایتان تنگ شده است 

دلم برای خنکای صفای شما که صورتم را می نوازد تنگ شده است 

دلم برای بوی بهشت تنگ شده است 

دلم برای گل های روی سینه ی تان تنگ شده است 

دلم برای چای صلواتی تنگ شده است میان بارانِ پاییزی 

                                   باز هم دعوتم کن ...

به قطعه 29

کلافه ام 

به اندازه محیط خط استوا 

دلم تنگ است و نفس می گیرد 

دلم و سرم آشوبی آتشین دارند 

خدایا ...

تو ارحمن الراحمین منی 

دستم را بگیر 

مدتهاست که سرماخورده ام ، شاید نزدیک به یک سال باشد ! تو دوا و درمون کم نذاشتم 

اما دیگه داره خسته م می کنه 

خدا به حق این ماه بزرگ و صاحبانش همه بیماران رو شفای عاجل عنایت کنه 

اگر کسی راهکار نوینی داره ، من رو هم مطلع کنه 

مچکرم .

این دل من جای کسی غیر از تو نیست ای مولای من 

از این سرای تاریک و فسرده و محزون قلب من 

تا حضور سبز تو مولا فاصله ایست از آفتاب تا بی نهایت 

بارها آمده ای می دانم ...

بارها دستم را گرفته ای می دانم ...

بارها نوازشم کرده ای می دانم ...

اما من ... 

نگویم بهتر است 

نادمم از زندگی ام 

آنجا که باید با یاد تو می زیستم حسرت و یاد دنیا کَر و لال و کور بودم 

ای وجه الله ای تجلی خدا 

بیا برگرد و مرا هم با خود ببر ...

هنوز فاصله دارم تا شکوفا شدن 

زمستان من طولانی تر از همه زمستان هاست 

روزی خواهم شکفت و آوای خویش سر خواهم داد 

روزی که بهار ، بهار من باشد .

به امید بهـــــــــــــار 

#امید

سلام بر خدای ابرهای سپید و سنگ های استوار

امروز کمی یا بهتر بگم خیلی بیشتر از کمی شروع شد . نتونستم مدیریت کنم .

اما حالا قول می دم و تلاش می کنم برای رضایت تو ای خدا 

در همه امورم باید اول رضایت تو باشه و بعد چیزای دیگه 

امروز 19/آذزماه/94 

من عهد می بندم که بر سر پیمانم با تو بایستم .

فقط تو یاور منی و کسی جز تو را ندارم . 

افق من با توست که افق مانده است.

امروز همان چهارشنبه ایست که دوستش ندارم .

حجم این همه درد 

سکوت می کنم 

بد اخلاق می شوم 

حوصله هیچ چیز و هیچ کسی را ندارم 

من چه می کنیم میان این همه درد ؟

من اصلا کجا هستم ؟

وقت خواب رسیده و خسته ام ، از بیکاری های مداوم 

در محل خواب حاضر می شوم نیت کردم که بخوابم همان که چشمانم را می بندم ، شروع می کند .

فهمیده که برگشته ام از سفر ، به گوشش رسانده اند میاید ذهنم را آشفته کند می چرخم اینور و آنور ، تفاوتی ندارد ، نفوذ کرده در روحم 

ازش بیزارم ، مثل زالو افتاده به جانم و آرامشم را سی سی می نوشد .

یاد الله می کنم 

درخواست کمک برای رهایی ، برای آرامش 

با خودم تقلا می کنم برای خواب برای فراموشی موقت 

در نهایت خوابم می برد .

صبح که بیدار می شوم ، انگار کنار تخت ایستاده تا دوباره به جانم بیوفتد ، حمله می کند و نزاع بین من و رانده شده آغاز می شود . 

این جنگ را پایانی نیست ...

دلم برای خودم می سوزد که چقدر غریبانه و تنها در کارزاری نابرابر و ناعادلانه با اژدهایی عظیم در نبردم . 

خداوندا تنها تو یاور منی .

با من بمان 

عطار: 

رهایی خواهی از سیلاب اندوه

قدم بر جای باید بود، چون کوه

گر از هر باد، چون بیدی بلرزی

اگر کوهی شوی، کاهی نیرزی

از قدیم گفتن 

سحر خیز باش تا کامروا باشی !!!

بعد از سفر 9 روزه پیاده روی اربعین و شرایط حاکم بر نوع سفر به لحاظ مدیریت زمان و استفاده بهینه از دقیقه ها ، بر این شدم تا سعی کنم عادت هایی رو که در سفر پیدا کردم رو نهادینه کنم . 

از جمله ی این عادت ها ، سحر خیزیه ، قبلا هم سحر خیز بودم اما این روزها زودتر و راحت تر از خواب رها می شم . 

باید سعی کنم نظم بیشتری به کارها بدم .

درست گفتن که : بسیار سفر باید تا پخته شود خامی 

بنده حالا در حال پختنم 

ماجراجویی و کشف رو به شدت دوست دارم از این رو سعی می کنم تا بیشتر سفر کنم 

حتی سفرهای درون شهری با دوچرخه :) (البته فعلا هوا خیلی سرده)

در نهایت باید بگم سحرخیزی به شدت به نشاط و روحیه انسان کمک می کنه و اگر ورزش هم در طول روز چاشنی زندگی باشه که دیگه معرکه می شه 

کامروا و ورزشکار باشید :) 

یادم می مونه که باید سحر خیزتر باشم و باقی بمونم