مَـــردُمک

خدایا بر همه آنچه عطا کرده ای شکر و برای هر آنچه که از من ستاندی هم شکر 

عاقبت خیر من در گرو فرمانبرداری و اطاعت از توست 

مرا در این منزل فانی یاری ساز تا به شادی بر دیار باقی پای نهم 

پر از حرفم 

پر از غوغا 

نمی دونم چه باید کرد ، خوشبحال کسایی که دارن از وقتشون به بهترین شکل بهره می برن و در آخر اونا هستن که سعادتمند می شن .

ماه هاست که شاید سال هاست که دیگه زندگیم بی کیفیت شده و همش به فکر اینم که آینده من با این شرایطی که دارم چگونه خواهد بود ؟

البته اونقدر هم برام دغدغه نیست ، یه مشکل خیلی خیلی بزرگ دارم که منشا تمام بی حاصلی هامه ، اگر خدا زودتر برطرفش کنه خیلی خوب می شه 

اما نمی دونم چرا همیشه تو هر زمینه ای من یا آخر لیستم یا اصلا نیستم !!!

دلخوری هام جمع شدن تو دلمُ سنگینی می کنن ، یه قول و قراری با خودم دارم تا روزانه بتونم انجامشون بدم بلکه یکم از تیرگی درون کم کنم . 

خیلی اوقات به این نتیجه می رسم که تیرگیِ درونم باعث شده تا خدا روشو ازم برگردونه .

نقد به عملکرد و منش و طرز فکرم خیلی وارده ، خودم می دونم ، اما گیر کردم تو یه شرایطی که جز صبر کاری نمی تونم انجام بدم ، مثل باتلاق هر چی تقلا کنی و بخوای خودتو بالا نگه داری داستان وخیم تر می شه و تمام نیرو و تلاشت علیه خودت به کار گرفته می شه ، سالهای گذشته من دقیقا همینطور بود برای همین امروز به اینجا رسیدم . 

واقعا نمی دونم چرا من تو مسیرهایی وارد شدم که اصلا برای من نبودن ! چی باعث شد که من پا تو این راه ها بذارم که حالا دیگه راه برگشتی ندارن ، چون زمانُ از دست دادم ...

رویا م این بود که تو هر سنی هستم ، زندگی ای بر پایه ی دین و قرآن داشته باشم ، همه چی طوری باشه که رضایت خدا درش باشه ولی حالا در اواسط جوانی با یه نگاه به گذشته می بینم شکست بزرگی داشتم. آینده ای پیش رومه که اونم چندان تعریفی نخواهد داشت چون هنوز خیلی از خطاها و اشتباهات در گذشته ثمرشون رو ندادن و دونه دونه دارن رو می شن برام . 

نوشتن این مطالب برای هیچ کسی جذابیت نداره ، می دونم ، اینا خط خطی های منه ، برای دل خودم ...

دلم درمان آسمانی می خواهد ...